در این مطلب می خواهیم مهاجرت پرستاران را مورد بررسی قرار دهیم.
مهاجرت بین المللی پرستاران:??
مقدمه:
مهاجرت کارگران بسیار ماهر از کشورهای کمتر توسعه یافته به کشور های صنعتی بخشی اجتناب ناپذیر از روند جهانی شدن است و دارای جنبه های مثبت و منفی است. مزیت های بالقوه اغلب شامل افرادی است که نقل مکان می کنند و منبع یا کشوری که سرمایه را به شکل حواله ازکسانی که نقل مکان کرده اند دریافت می کند. در عین حال، اگر خروج از کشور توانایی کشور را برای ارائه خدمات حیاتی در جوامع محلی مختل کند، ضررهای عمده ای متحمل می شود.
در حالی که مهاجرت پرستاران کشورهای مختلف را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار می دهد، یک الگوی نگران کننده از نابرابری فزاینده وجود دارد که در آن کشورهای فقیر با کمترین پرستار، آن ها را به کشورهای در حال توسعه اغلب به طور عمومی بودجه آموزش پرستاران را تامین می کنند و از دست دادن پرستاران به کشور های ثروتمند در واقع به یک یارانه عمومی هنگفت از فقیرترین تا ثروتمندترین مناطق جهان تبدیل می شود.
در سراسر جهان، کمبود چشمگیر پرستار وجود دارد. افزایش مهاجرت پرستاران از کشورهای خود به کشورهای دریافت کننده تأثیر جهانی بر سیستم مراقبت های بهداشتی دارد. این پدیده جهانی ناشی از عوامل تاریخی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. مهاجرت تاثیر بسزایی در سطح فردی و ملی دارد.
عوامل مهاجرت پرستاران
در ادامه خلاصه ای ازعواملی که به مهاجرت پرستاران از دیدگاه کشورهای مبدأ و دریافت‌کننده کمک می‌کنند، ملاحظه می کنید. علاوه بر این، تأثیرات و مسائل پیرامون مهاجرت پرستاران نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
در سال 2013، مجمع بین‌المللی نیروی کار پرستاران دریافت که اکثر کشورهای صنعتی به دلیل افزایش تقاضا برای مراقبت‌های بهداشتی با کمبود پرستار مواجه هستند یا خواهند بود. هشداری صادر شده است زیرا سطح ناکافی کادر پرستاری برای بیماران و جامعه خطر ایجاد می کند. طبق پیش‌بینی‌های اداره آمار کار ایالات متحده برای سال‌های 2008 تا 2018، پرستاران ثبت‌شده (RNs)، سریع‌ترین بخش در حال رشد این حرفه هستند، با بیش از 274000 موقعیت RN در بیمارستان‌ها در سراسر کشور طی ده سال آینده .
نظرسنجی انجام شده توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) نشان داد که 77 درصد از کشورهای توسعه یافته با کمبود نیروی پرستاری مواجه هستند و تقریباً همه کشورها برای کاهش این وضعیت به پرستاران خارج از کشور متکی هستند. همانند کشورهای توسعه یافته، کمبود جهانی پرستاری در کشورهای در حال توسعه نیز آشکار است. در سال 2002، بیمارستان ها در سراسر آفریقای جنوبی نرخ جای خالی را 30 درصد برآورد کردند.
به طور معمول، جریان مهاجرت پرستاران عمدتاً از کشورهای در حال توسعه به کشورهای صنعتی منتقل می شود. فیلیپین در حال حاضر بزرگترین منبع پرستاران مهاجر در سراسر جهان است. سایر کشورهای منبع شامل کارائیب، آفریقای جنوبی، غنا، هند، کره، چین و غیره هستند. این پرستاران عمدتاً به ایالات متحده، بریتانیا، نروژ، استرالیا، ایرلند و عربستان سعودی مهاجرت می کنند. برخی از کشورهای توسعه یافته مانند بریتانیا و استرالیا هم منبع و هم گیرنده پرستاران مهاجر هستند.
1. عوامل مؤثر بر مهاجرت پرستاران بین المللی
کمبود جهانی پرستار تنها عامل تعیین کننده برای ورود پرستاران به فرآیند مهاجرت نیست و دلایل اصلی آن پیچیده است. پرستاران به وسیله کشورهای خود تحت فشار قرار می گیرند و توسط کشورهای دریافت کننده به مهاجرت کشیده می شوند. شرایط کشورهای دریافت کننده نشان دهنده یک عامل کششی است زیرا آنها حرکت پرستاران را به سمت آن کشور جذب و تسهیل می کنند. در کشور اصلی (منبع)، شرایط غیراستاندارد پرستاران را تشویق می‌کند که کشور یا محل کار خود را ترک کنند و بنابراین عوامل فشار را نشان می‌دهند.
در دسترس بودن مشاغل، فرصت‌های پیشرفت حرفه‌ای یا شغلی، توسعه شخصی، به رسمیت شناختن تخصص حرفه‌ای، محیط کاری حرفه‌ای، سیاست‌های استخدامی حساس، محیط‌های سیاسی-اجتماعی باثبات، بهبود کیفیت زندگی، حقوق‌های جذاب و مزایای اجتماعی و بازنشستگی نشان‌دهنده چندین مورد است و از عوامل کششی که پرستاران را به کشورهای دریافت کننده جذب می کند.
عوامل فشار زیر در کشور مبدا به مهاجرت پرستاران کمک می کند: دستمزد کم، فرصت های شغلی محدود، فرصت های آموزشی محدود، کمبود منابع برای کار موثر، شرایط کاری ناپایدار و/یا خطرناک، فقدان مزایای اجتماعی و/یا بازنشستگی، محیط سیاسی نامطلوب یا ناپایدار و شیوع HIV/AID، مرکز بین‌المللی مهاجرت پرستاران گزارش داد که علل اولیه مهاجرت (عوامل فشار) ناشی از تمایل به فرصت‌های توسعه حرفه‌ای بیشتر، نیاز به غرامت بیشتر دستمزد و در برخی موارد، نیاز به ایمنی شخصی به دلیل تحولات سیاسی است.
این ترکیبی از عوامل فشار و کشش است که مهاجرت بین المللی پرستاران را تحریک می کند. پرستاران کشورهای فقیر با نرخ غرامت پایین تر (عامل فشار) جذب کشورهای ثروتمند با حقوق بالاتر و مزایای بیشتر کارکنان (عوامل کششی) خواهند شد. علاوه بر این، استراتژی های جذب نیرو از کشور دریافت کننده، نیروی کشش را تشدید می کند.
2. تأثیرات و مسائل مهاجرت پرستاران
مهاجرت بین المللی پرستاران بسیاری از کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار داده است. روند مهاجرت می تواند هم در سطح فردی و هم در سطح کشور مفید باشد. با این حال، اثرات منفی نیز وجود دارد که می تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد.
2.1. اثرات مهاجرت بر پرستاران مهاجر
هنگام در نظر گرفتن تأثیر مهاجرت پرستار بر فرد، هر دو جنبه مثبت و منفی وجود دارد. کلی ترین و مهم ترین فایده ای که مهاجرت برای پرستاران دارد، بهبود وضعیت مالی پرستار و خانواده او است. برای اکثریت قریب به اتفاق پرستاران مهاجر، ملاحظات مالی احتمالاً عامل اصلی است که بر تصمیم آنها تأثیر می گذارد.
اکثریت پرستاران در سرتاسر جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، غرامت ضعیفی دریافت می کنند. با وجود اینکه دستمزد پرستاران در کشورهای توسعه یافته مطلوب نیست، اما این پول برای پرستاران کشورهای توسعه یافته قابل توجه و قابل توجه است. پرستاران کشورهای در حال توسعه به طور متوسط ده تا بیست برابر بیشتر از درآمدی که در کشور خود دارند درآمد دارند. با این افزایش درآمد، پرستاران می توانند پول را به کشور خود بازگردانند و زندگی خانواده خود را بهبود بخشند.
اگرچه افزایش حقوق یک مزیت بزرگ برای پرستاران مهاجر است، اما چندین تجربه نامطلوب نیز وجود دارد که این پرستاران در کشورهای دریافت کننده متحمل می شوند. اول، اغلب یک دوره سازگاری با محیط کار جدید وجود دارد که می تواند چالش برانگیز باشد. بسیاری از پرستاران برای کار در کشور جدید باید خانواده خود را ترک کنند و زندگی در یک مکان ناآشنا بدون آن شبکه حمایتی دشوار است.
تحقیقات قبلی نشان داده است که پرستاران آموزش دیده خارجی در سازگاری با محیط کار جدید در یک کشور خارجی مشکل دارند. تفاوت های زبانی و فرهنگی اغلب به عنوان منبع مشکل برای پرستاران مهاجر گزارش می شود. به دلیل وجود لهجه، پرستاران مهاجر اغلب مشکلات زبانی دارند، حتی زمانی که زبان مادری آنها با کشور دریافت کننده یکی باشد . انطباق با مجموعه ای دقیق از استانداردهای شغلی در کشور دریافت کننده نیز می تواند چالشی برای این جمعیت از پرستاران باشد.
تفاوت‌های فرهنگی فاحش می‌تواند جذب آن در کشور دریافت‌کننده را نیز دشوار کند. به عنوان مثال، یک پرستار آموزش دیده کره ای فرهنگ کره و ایالات متحده را به نفت و آب تشبیه کرد. تفاوت‌های فرهنگی سازگاری او با محیط جدید را دشوار می‌کرد .
مهاجرت آسان با پرستاران
پرستاران مهاجر همچنین در هنگام ایجاد روابط کاری با پرستاران میزبان در یک سازمان مراقبت های بهداشتی با چالش هایی مواجه می شوند. وقتی پرستاران مهاجر بتوانند با همکاران خود رابطه خوبی برقرار کنند، پرستاران انگیزه می‌یابند تا در کار خود بمانند و ایمنی و کیفیت مراقبت افزایش می‌یابد.
از طرف دیگر، اختلال در روابط محل کار منجر به احساس ناامیدی نسبت به کار می شود. برخی از پرستاران احساس انزوا، تنهایی، دشواری مقابله، ناامیدی، سردرگمی و از دست دادن اعتماد به نفس و عزت نفس را در طول فرآیند سازگاری گزارش کردند. علاوه بر این، مطالعات نشان داده‌اند که مهاجران، به‌ویژه آنهایی که از کشورهای آسیایی آمده‌اند، هم میزان بالایی از ناراحتی روانی و هم افسردگی را تجربه می‌کنند. اکثریت پرستاران مهاجر از فقدان عاطفی خانواده خود رنج می برند. جدایی طولانی‌مدت جغرافیایی از خانواده باعث می‌شود پرستاران نسبت به ازدواج‌شان احساس ناامنی و ناراحتی از ارتباط عاطفی از دست رفته با فرزندانشان داشته باشند.
مهاجرت آسان پرستاران به آلمان
تبعیض یک موضوع اخلاقی ضروری در مهاجرت پرستاران است. پرستاران مهاجر اغلب از تبعیض به دلیل سیاست‌های فرصت‌های برابر اجرا نشده و استانداردهای دوگانه فراگیر رنج می‌برند. به دلیل ملیت و نژاد، با این پرستاران نابرابر رفتار می شود که نقض آشکار حقوق بشر است. اگرچه یک استخدام‌کننده ممکن است حقوق خاصی ارائه دهد، پرستاران مهاجر اغلب به کشور دریافت‌کننده می‌رسند تا غرامت کمتر از آنچه در ابتدا وعده داده شده بود بیابند. علیرغم کار کردن در ساعات مشابه و تعداد شیفت های یکسان، پرستاران مهاجر کمتر از پرستارانی که در کشور دریافت کننده به دنیا آمده اند، غرامت دریافت می کنند.
علاوه بر این، به پرستارانی که از کشورهای توسعه‌یافته مانند ایالات متحده، بریتانیا، یا استرالیا سرچشمه می‌گیرند، حقوق بیشتری نسبت به پرستارانی که از فیلیپین، چین یا هند مهاجرت کرده‌اند، دریافت می‌کنند. در حالی که برخی از پرستاران مهاجر ممکن است این نابرابری را بدیهی تلقی کنند، برخی دیگر این رفتار ناعادلانه و تبعیض آمیز را تلقی خواهند کرد. پرستاران مهاجر تازه وارد به دلیل قراردادهای قراردادی، موانع زبانی یا ترس از مجازات، از مزیت‌ها استفاده می‌کنند و مستعد اعمال ناامن کار و اضافه کاری اجباری هستند.
علاوه بر این، پرستاران مهاجر اغلب به موقعیت‌های ابتدایی محدود می‌شوند، که عمدتاً مراقبت مستقیم یا کارهایی را انجام می‌دهند که کمتر مطلوب است، و ممکن است از فرصت‌های شغلی که منجر به تحرک شغلی صعودی می‌شود، کنار گذاشته شوند. فرصت نابرابر پرستاران را از کسب آموزش بیشتر و پیشرفت یا پست های مدیریتی باز می دارد. پرستاران مهاجر همچنین می توانند از سوی خود بیماران مورد تبعیض قرار گیرند که به دلیل قومیت یا ملیت خود از درمان پرستار خودداری می کنند.
2.2. اثرات مهاجرت پرستاران بر کشور مبدا
یکی از بارزترین و مطلوب‌ترین تأثیرات مهاجرت پرستاران بر کشور مبدا، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، ارسال پول قابل توجهی است که سالانه از سوی پرستاران خارج از کشور به خانه ارسال می‌شود. برخی از کشورهای توسعه‌یافته دریافت‌کننده به خود می‌بالند که حواله‌هایی که پرستاران مهاجر به خارج از کشور ارسال می‌کنند، حمایت‌های مالی بسیار مورد نیاز را برای کشورهای مبدا فراهم می‌کنند. WHO تخمین زد که کارکنان مراقبت های بهداشتی خارج از کشور در سال 1995 تقریباً 70 میلیارد دلار به کشورهای مبدا خود ارسال کردند. با این حال، متأسفانه، بسیاری از پول دوباره در سیستم مراقبت های بهداشتی سرمایه گذاری نمی شود .
اگرچه پرستاران خارج از کشور مبالغ هنگفتی پول را به کشور خود پس فرستادند، اما نتوانست خسارات پرستاران ماهر را جبران کند. پرستارانی که از کشورهای در حال توسعه به کشورهای توسعه‌یافته مهاجرت می‌کنند، اغلب یک سیستم در حال حاضر محروم را پشت سر می‌گذارند. مهاجرت این پرستاران از کشورهای فقیرتر، یک چرخه معیوب در سیستم مراقبت های بهداشتی آنها ایجاد می کند. شرایط کاری نامطلوب و غرامت کم باعث مهاجرت متخصصان بهداشتی به کشورهای پیشرفته تر می شود. این به نوبه خود منجر به افزایش حجم کار و شرایط کاری مضر در کشور مبدا می شود که بیشتر پرستاران را وادار می کند تا از کشور خود مهاجرت کنند.
کشورهای جنوب صحرای آفریقا از 25 درصد بار بیماری در جهان رنج می برند، اما آنها تنها 1.3 درصد از نیروی کار آموزش دیده بهداشت و 1 درصد از منابع مالی جهان را دارند که شامل وام ها و کمک های مالی خارج از کشور می شود. بنابراین، کمبود پرستار شدیدتر است و در کشورهای مبدا به شدت احساس می شود. مهاجرت کشورهای مبدأ را از پرسنل ماهر به شدت مورد نیاز تخلیه می کند.
مهاجرت پرستاران می تواند برای کشور مبدا نیز مفید باشد. پرستاران شاغل در خارج از کشور می توانند به توسعه ارتباطات و مشارکت های فراملی کمک کنند. علاوه بر این، اگر پرستاران به کشور خود بازگردند، مهارت‌ها و ایده‌های جدید را با خود به ارمغان می‌آورند.
به طور خاص در کشورهای در حال توسعه، تجربه به‌دست‌آمده توسط پرستاران شاغل در خارج از کشور در کشورهای توسعه‌یافته‌تر ممکن است دانش و مهارت‌ها را افزایش داده و اعتماد به نفس را در عملکرد مراقبت‌های بهداشتی خانگی آنها افزایش دهد. به دلیل این مزایای بالقوه، مهاجرت پرستاران را می توان به عنوان یک شمشیر دولبه برای کشور مبدا در نظر گرفت. با این حال، تحقیقات نشان داده است که تأثیرات منفی مهاجرت پرستار بسیار بیشتر از مزایای آن است.
یکی دیگر از اثرات منفی که کشورهای مبدأ در پی مهاجرت پرستاران تجربه می کنند، هزینه های آموزشی است. کشورهای در حال توسعه اغلب به طور عمومی به آموزش پرستاری کمک مالی یا یارانه می دهند.
هنگامی که پرستاران با بودجه عمومی به کشور جدیدی نقل مکان می کنند، کشور مبدأ هم متخصص مراقبت های بهداشتی و هم پول سرمایه گذاری شده در آموزش آنها را از دست می دهد. بنابراین، گویی فقیرترین کشورها به هزینه های آموزش کارکنان مراقبت های بهداشتی برای کشورهای ثروتمند یارانه پرداخت می کنند. تقریباً 70 درصد از فارغ التحصیلان پرستاری از فیلیپین به خارج از کشور نقل مکان می کنند.
درصد زیادی از پرستاران مهاجر این سوال را مطرح می کند که آیا مهاجرت انتخاب و/یا حق یک فرد است یا از مسئولیت اجتماعی فرار می کنند. این سؤال سؤالات مهمی در مورد حقوق بشر، عدالت اجتماعی و بین المللی و روابط پیچیده بین آنها ایجاد می کند. خدمت در سیستم مراقبت های بهداشتی ملی مسئولیت اجتماعی پرستاران است، به ویژه زمانی که کشور مبدأ سرمایه گذاری قابل توجهی در آموزش آنها کرده باشد. پرستاران ممکن است به دلیل ترک کشور در حال توسعه خود و رفتن به کشور دیگر به دلایل شخصی غیراخلاقی یا از نظر اجتماعی غیرمسئول تلقی شوند. از طرف دیگر، این پرستاران همچنین حق مهاجرت برای به دست آوردن شرایط زندگی بهتر، پیشرفت شغلی و فرصت های توسعه حرفه ای را دارند.
2.3. اثرات مهاجرت بر کشور دریافت کننده
در حالی که مهاجرت پرستاران به جبران کمبود پرستار در کشورهای دریافت کننده کمک می کند، نگرانی های متعددی نیز در این فرآیند ایجاد می شود. یکی از نگرانی های اصلی کشورهای دریافت کننده با پرستاران مهاجر، ایمنی بیمارانشان است. پرستاران تحصیل کرده خارجی ممکن است سطح تحصیلات یا توانایی زبان متفاوتی داشته باشند که می تواند بر ایمنی بیمار یا کیفیت مراقبت از بیمار تأثیر بگذارد.
مهاجرت پرستاران منجر به نیروی کار پرستاری چند فرهنگی در سیستم مراقبت های بهداشتی می شود، با این حال استانداردهای مراقبت های بهداشتی از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. عملکرد تیم مراقبت های بهداشتی ممکن است به دلیل پیشینه فرهنگی متفاوت پرستاران با مشکل مواجه شود. اگرچه بسیاری از کشورهای دریافت کننده دارای نیروی کار چندملیتی مراقبت های بهداشتی هستند، تنوع چندفرهنگی شدید ممکن است بهره وری تیم پرستاری را محدود کند. همچنین زمان می برد تا تیم ها فرهنگ های جدید را بپذیرند و ادغام کنند.
برخی از محققان پیشنهاد کرده‌اند که یک روش انتخاب پیچیده‌تر برای استخدام و ارزیابی مداوم نتایج سلامت با توجه به تنوع نیروی کار باید برای به حداقل رساندن مسائل ایمنی که ممکن است به دلیل پرستاران مهاجر ایجاد شود، اجرا شود. از طرف دیگر، نیروی کار چندفرهنگی ممکن است در ارائه مراقبت های فرد محور بهتر برای بیماران چند فرهنگی و به طور کلی برای بیماران سودمند باشد.
برخی از کشورهای دریافت کننده از مهاجرت پرستاران سود اقتصادی غیرمستقیم به دست می آورند. در کشورهایی مانند بریتانیا یا استرالیا، پرستاران تحصیل کرده خارجی ملزم به گذراندن دوره پرستاری 1 یا 2 ساله و همچنین کلاس های زبان قبل از استخدام هستند. به عنوان مثال، در استرالیا، پرستاران انفرادی تا 20000 دلار در سال برای این دوره ها پرداخت می کنند. این پرستاران علاوه بر این هزینه های تحصیلی، هزینه های اولیه زندگی خود را نیز پرداخت می کنند. بنابراین، برای کشورهای دریافت کننده، آموزش پرستاران مهاجر یک صنعت سودآور است و به اقتصاد ملی آنها کمک می کند.
چندین موضوع اخلاقی نیز برای کشورهای دریافت کننده مطرح شده است.
این بسیار بحث برانگیز است که آیا کشورهای دریافت کننده باید مجاز به استخدام پرستار از خارج از کشور باشند، به ویژه اگر آنها کشورهای در حال توسعه یا کشورهایی هستند که قبلاً کمبود پرستاری را تجربه می کنند. زمانی که کشورهای مبدأ سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی را به شدت بی‌ثبات کرده‌اند یا زمانی که کشورهای مبدأ در آموزش مراقبت‌های بهداشتی پرستاران سرمایه‌گذاری کرده‌اند، برای کشورهای دریافت‌کننده به‌طور بالقوه غیراخلاقی است که از نیروی کار پرستاری خارج از کشور برای رفع کمبود خود استفاده کنند.
3. چشم اندازها
کمبود پرستار و استخدام پرستاران در خارج از کشور برای سال‌ها موضوعی بحث‌برانگیز بوده است. در واقع، موضوع مهاجرت پرستاران بین المللی به سرعت حل نخواهد شد. کشورهای دریافت کننده نباید مهاجرت پرستاران را به عنوان یک راه حل اساسی یا بلند مدت برای کمبود پرستاری خود در نظر بگیرند. مک الموری و همکارانش پیشنهاد کرده اند که استخدام پرستاران از کشورهای فقیرتر شبیه «درمان یک بیماری ویروسی مزمن با یک آنتی بیوتیک گران قیمت است. این نسخه اشتباه است».
از تجزیه و تحلیل خودمان از پدیده مهاجرت پرستاران جهانی، نتیجه می گیریم که مهاجرت پرستاران فردی باعث کمبود جهانی پرستاری نشده است. در عوض، این کمبود ریشه در سیاست‌های ناقص مراقبت‌های بهداشتی ملی در کشورهای مبدا و نقاط قوت اقتصادی و سیاسی کشورهای دریافت‌کننده دارد. برای حل مسئله جاری مهاجرت پرستاران، هم کشورهای دریافت کننده و هم کشورهای مبدأ باید برای هدایت مهاجرت پرستاران در جهت مثبت مشارکت کنند.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
